لزوم مرور دوباره فلسفه برگزاری المپیک 

بازی‌های المپیک همیشه برای مردم در سراسر دنیا از جذابیت بالایی برخوردار بوده است، زیرا همواره گفته شده که پیام بازی‌های المپیک صلح، دوستی و همدلی است و در کنار ورزش به این مفاهیم ارزشمند نیز توجه می‌شود. با این حال این روز‌ها آن طور که باید به این فلسفه المپیک پرداخته نمی‌شود. در واقع به نظر می‌رسد مجامع بین‌المللی روی بسیاری از جنایت‌ها چشم بسته‌اند.

برای نمونه می‌توان به آنچه که در غزه می‌گذرد اشاره کرد، ۲۸۹ روز از آغاز جنگ در غزه می‌گذرد و در این مدت حدود ۳۹هزار نفر جان خود را از دست داده‌اند و افراد بسیاری نیز مجروح و آواره شده‌اند. در چنین شرایطی مجامع بین‌المللی نتوانسته‌اند مانع جنایت‌های اسرائیل و قتل عام بیشتر مردم مظلوم و بی‌گناه غزه شوند. این در حالی است که رژیم صهیونیستی در جنگ غزه به هیچ مکانی نیز رحم نکرده و بیمارستان، مدارس و مساجد را نیز بمباران کرده است.

به این ترتیب در حالی که مردم غزه حتی در اردوگاه‌ها نیز زیر آتش رژیم صهیونیستی قرار دارند تا چند روز دیگر قرار است بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۲۴ در پاریس برگزار شود و در این شرایط انتظار می‌رود که مسئولان برگزاری این رقابت‌ها نسبت به آنچه که در غزه می‌گذرد، بی‌توجه نباشند. در این بین لازم به یادآوری است که مدتی پیش به دلیل جنگ بین روسیه و اوکراین مانع حضور ورزشکاران روسیه شدند. این در حالی است که تفاوت‌های عمده‌ای بین جنگ روسیه با اوکراین و جنگ اسرائیل با غزه وجود دارد. در واقع این تفاوت مانند شب و روز است، چراکه جنگ روسیه و اوکراین جنگ دو کشور صاحب فناوری است. اما جنگ اسرائیل با غزه مانند نبرد آهن با تن است.

 به عبارت دیگر می‌توان گفت در جنگ اسرائیل علیه غزه شاهد هیچ نشانی از انسانیت نیستیم و هیچ نهادی نیز مانع کشتار مردم غزه نمی‌شود. در چنین شرایطی شاهد رفتار دوگانه مسئولان برگزاری رقابت‌های المپیک هستیم. در واقع باید پرسید اگر کشور دیگری مرتکب جنایت‌های اسرائیل می‌شد، آیا مسئولان برگزاری المپیک دوباره چنین سیاستی را در پیش می‌گرفتند؟ به همین دلیل باید گفت به نظر می‌رسد که آن‌ها هنگامی که شرایط به ضررشان باشد به لاپوشانی نیز می‌پردازند.

بنابراین به نظر می‌رسد که المپیک از اهدافی که برای آن در نظر گرفته شده فاصله گرفته است و دیگر در این رقابت‌ها آن طور که باید به مفاهیمی مانند صلح و دوستی بین ملت‌ها توجه نمی‌شود. در واقع این مفاهیم برای مسئولان برگزاری المپیک از مقام شعار و نوشته فراتر نمی‌رود. این در حالی است که مسائل نگران کننده دیگری نیز شنیده می‌شود. برای نمونه گفته شده که قرار است در المپیک پاریس حجاب را نیز ممنوع کنند. باید گفت چنانچه مسئولان برگزاری رقابت‌ها چنین برنامه‌ای داشته باشند، آنها اهمیت حفظ احترام به انسان، فرهنگ، عقاید و ادیان را فراموش کرد‌ه‌اند، زیرا احترام به انسا‌ن‌ها یعنی اینکه به عقاید و ادیان آن‌ها نیز تا زمانی که با آزادی و حقوق دیگران تداخلی نداشته باشد، باید احترام گذاشت. اگر چنین مساله‌ای واقعیت داشته باشد به نظر می‌رسد آن‌ها از این ترس دارند که دین اسلام گسترش بیشتری پیدا کند، زیرا ممکن است رعایت حجاب برای برخی ورزشکاران سختی‌هایی داشته باشد. اما برای دیگران هیچ آسیبی ندارد.

بنابراین باید از مسئولان برگزاری بازی‌های المپیک خواست که به فلسفه برگزاری این رقابت‌ها نگاه دوباره‌ای بیندازند و نگذارند ارزش‌های انسانی تحت تاثیر سیاست‌ها رنگ ببازد.